Forum Historii Nysy

[Obelix]

Po odejściu Carla Weigla w 1890 z funkcji dyrektora fabryki Weigla, drugim obok Spielvogela wspólnikiem zostaje Ernst Pistorius. Dowiadujemy się o nim więcej z nekrologu, który został zamieszczony w "36. Bericht der Wissenschaftliche Gesellschaft Philomathie in Neisse von Oktober 1902 bis Oktober 1904", Neisse 1904. Poniżej przedstawiam moje tłumaczenie owego nekrologu.

Ernst Pistorius, właściciel fabryki i kapitan rezerwy, urodził się 21 kwietnia 1852 roku w Neussen koło Torgau (Saksonia) jako syn pastora. W latach 1863-1867 uczęszczał do szkoły łacińskiej Fundacji Franckego (szkołę założył ewangelicki teolog, pedagog August Hermann Francke, fundacja istnieje do dnia dzisiejszego), w Halle. W 1872 r. w Wojewódzkiej Szkole Handlowej w Halle zdał egzamin końcowy z wynikiem celującym. Po zakończeniu czynnej służby wojskowej w batalionie kolejowym, studiował inżynierię mechaniczną w akademii handlowej w Berlinie od 1874 do 1877, a następnie dołączył jako inżynier do Kolońskiego Instytutu Inżynierii Mechanicznej. W latach 1878-81 piastował stanowisko inżyniera przemysłowego w fabryce maszyn, odlewni żeliwa i kotłowni Starke'a i Hoffmana w Hirschbergu (Jeleniej Górze), następnie do 1885 roku był kierownikiem ruchu maszynowego kopalni Królowa Luisa koło Zabrza. Przez trzy kolejne lata był kierownikiem wydziału budowy maszyn w kopalni Victoria w Wałbrzychu, po czym został starszym inżynierem i szefem wrocławskiego biura technicznego spółki akcyjnej Wilhelmshütte (zakłady odlewnicze w Szprotawie) ds. budowy maszyn i odlewnictwa żelaza. 1 października 1890 roku dołączył do fabryki maszyn F. Weigela, kuźni kotłów i fabryki kotlarskiej w Mittelneuland jako wspólnik wraz z inżynierem Spielvogelem i razem z nim zarządzał fabryką, zaś dotychczasowy właściciel firmy, pan C. Weigel, pozostał w spółce i pracował jako cichy wspólnik. Nazwę firmy zmieniono na „F. Weigels Nachflg.”, gdy pan Weigel całkowicie opuścił firmę w 1893 r., jako trzeci wspólnik dołączył pan inżynier Zimmermann. Zakres działalności przedsiębiorstwa stale się poszerzał, tak że członkowie przedsiębiorstwa poczuli potrzebę zastrzyku nowych środków (finansowych) dla swojego przedsiębiorstwa i przekształcenia go w spółkę akcyjną pod nazwą „Fabryka maszyn F. Weigel AG” (1900), za którą byli wspólnie odpowiedzialni i którą zarządzali. 15 sierpnia 1904 r., pan Pistorius zmarł nagłą śmiercią podczas rekreacyjnego wyjazdu do Schondorf (Piękna Wieś, dzisiaj część Łaszowa) koło Bunzlau (Bolesławca), zdecydowanie za wcześnie dla jego czwórki dzieci i żony, z którą był związany od 1880 roku. Na podkreślenie zasługuje jego bezinteresowna praca na rzecz dobra wspólnego. Tak jak zreorganizował górniczą straż pożarną w Zabrzu i dowodził kapelą górniczą, tak samo zasłużył się dla Ochotniczej Straży Pożarnej w Neuland, pracował jako starszy kościelny, członek klubów byłych wojskowych, członek zarządu stowarzyszenia zawodowego żelaza i stali i w wielu innych kręgach z oddaniem. Jego wysiłki zostały docenione przyznaniem w 1901 roku Orderu Orła Czerwonego IV klasy. Był członkiem Philomathie od 16 marca 1892 roku. Chętnie i często brał udział w spotkaniach, dlatego jego nagłe odejście spotkało się z powszechnym i głośnym ubolewaniem wśród kolegów klubowiczów.