ralf - 2018-12-11, 20:29 Temat postu: Maria Merkert 1817-1872 Zamieszczam rys biograficzny Marii Merkert pochodzący ze strony internetowej, którą prowadzi s.M. Margarita Gabriela Cebula CSSE, pod linkiem: https://gabiula.pl.tl/ Maria Luiza Merkert urodziła się dnia 21 września 1817 roku w Nysie, na ziemi śląskiej w rodzinie mieszczańskiej. Była drugą córką Karola Antoniego Merkert i Marii Barbary z domu Pfitzner. Całe jej życie, od narodzin poprzez działalność apostolsko-charytatywną, aż do śmierci było związane z Nysą i parafią pod wezwaniem św. Jakuba St. Ap. i św. Agnieszki. W tym kościele, następnego dnia po urodzeniu, została ochrzczona i otrzymała imiona Maria Luiza. Tu przyjęła sakramenty św.: pokuty, Eucharystii, bierzmowania. Tutaj też często uczestniczyła we Mszy św., również w dniu rozpoczęcia zorganizowanej działalności charytatywnej. Z tego kościoła, w dniu pogrzebu 18 listopada 1872 roku, w otoczeniu około 5 tysięcy wiernych została odprowadzona na Cmentarz Jerozolimski. Sława świętości, która przetrwała do dzisiaj, przyczyniła się do przeniesienia w dniu 16 lipca 1964 r. jej doczesnych szczątków z cmentarza do kościoła św. Jakuba. Rodzice i starsza siostra Marii Luizy, Matylda byli członkami Bractwa Grobu Chrystusa, działającego przy kościele św. Piotra i Pawła w Nysie. Ojciec zmarł niespełna rok po urodzeniu się Marii. Dzięki troskliwości matki, która wychowywała swe córki w duchu autentycznych wartości chrześcijańskich, Maria Luiza od dzieciństwa wzrastała w klimacie wiary. Otrzymała staranne wychowanie i wykształcenie. W domu uczyła się miłości Boga i bliźniego, dostrzegania biednych i dzielenia się z potrzebującymi. Pod wpływem wyjątkowo religijnej atmosfery u Marii Luizy dojrzewała gotowość do podejmowania samarytańskiej posługi i kształtowało się jej powołanie zakonne. Podczas nieuleczalnej choroby matki, Maria była dla niej troskliwą pielęgniarką, a po jej śmierci w lipcu 1842 roku poświęciła się chorym i najbardziej potrzebującym, przeznaczając na ten cel swój skromny majątek. Posłuszna Bożemu wezwaniu i radzie spowiednika, odczytując ją jako wolę Bożą, we wrześniu 1842 r. wraz z rodzoną siostrą i koleżanką z lat szkolnych Franciszką Werner dołączyła do Klary Wolff, która w Nysie pielęgnowała chorych w ich własnych mieszkaniach. 27 września 1842 roku, pod duchową opieką księdza Franciszka Ksawerego Fischera, wikarego przy kościele św. Jakuba w Nysie, rozpoczęły wspólną drogę. Głęboko przejęte potrzebami ubogich – mieszkańców Nysy i okolic - gorąco pragnęły z miłości ku Bogu poświęcić czas i siły cierpiącej ludzkości, bez różnicy na wyznanie, narodowość, stan. Po pierwszych miesiącach radosnej służby nastąpiły bolesne doświadczenia, które Maria Luiza przeżywała w duchu głębokiej wiary, zawierzając wszystko Bożej Opatrzności. W grudniu 1846 roku, na polecenie opiekuna duchowego, rozpoczęła nowicjat w Zgromadzeniu Sióstr św. Karola Boromeusza w Pradze, pielęgnując chorych w szpitalach tegoż Zgromadzenia w Mělnìku Podolì i Litomierzycach, a od 27 lutego 1849 roku także w szpitalu w Nysie. Pragnąc pozostać wierną charyzmatowi początkowemu, po ponad trzech latach opuściła nowicjat Sióstr Boromeuszek. Dnia 19 listopada 1850 roku, Maria Luiza wraz z Franciszką Werner, po wielu trudnościach i cierpieniach, obierając za patronkę dzieła miłosierdzia św. Elżbietę Węgierską, wznowiły w rodzinnym mieście ambulatoryjną posługę chorym i opuszczonym. Bóg błogosławił młodemu Stowarzyszeniu Sióstr św. Elżbiety, dając mu zadziwiający wzrost już za życia pierwszej przełożonej Marii Luizy Merkert. Kilka lat po 1850 roku, Siostry przekroczyły granice Śląska, docierając w głąb Niemiec i na tereny województwa poznańskiego oraz Szwecji. Matka Maria przyjęła do Zgromadzenia blisko 500 Sióstr i założyła 90 placówek zakonnych. Odpowiadając na wyzwania Kościoła i potrzebujących XIX wieku, służyła z godnym podziwu wyrzeczeniem chorym, osobom starszym, opuszczonym i dzieciom. Odważnie i z optymizmem realizowała cele i zamierzenia związane z kształtowaniem i umacnianiem struktur nowej wspólnoty zakonnej. Dnia 4 września 1859 roku otrzymała od biskupa wrocławskiego Henryka Förstera zatwierdzenie diecezjalne dla Stowarzyszenia. W tym samym roku w grudniu została wybrana pierwszą Przełożoną Generalną Zgromadzenia. Dnia 5 maja 1860 roku Maria Luiza wraz z 25 Siostrami złożyła śluby zakonne. To dzięki jej staraniom w latach 1863-1865 został wybudowany Dom Macierzysty w Nysie, który istnieje do dnia dzisiejszego. Dnia 7 czerwca 1871 roku wyjednała u papieża Piusa IX dekret pochwalny dla Zgromadzenia, które zostało ostatecznie zatwierdzone przez Leona XIII w 1887 roku. Maria Luiza Merkert swe życie wewnętrzne ożywiała modlitwą i szczególną pobożnością do Eucharystii, Najświętszego Serca Jezusa, Matki Bożej, św. Józefa i św. Elżbiety Węgierskiej, którą obrała za Patronkę Zgromadzenia. Wszystko, co zasługiwało na pochwałę, przypisywała Bogu i ludziom, którzy Jej pomagali, a za swoje trudy nie żądała wynagrodzenia. Zmarła w opinii świętości dnia 14 listopada 1872 roku, pozostawiając w wielkiej żałobie córki duchowe, mieszkańców Nysy i okolic, którzy nazywali ją Kochaną Matką wszystkich, Matką ubogich i Śląską Samarytanką. Wszyscy, którzy doświadczyli jej troskliwej opieki, byli przekonani, że odszedł od nich ktoś święty, Anioł dobroci . Jako Współzałożycielka i pierwsza Przełożona Generalna Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety przeszła niedługą, bo 55-letnią drogę ziemskiego pielgrzymowania, naznaczoną niezrozumieniem i cierpieniem, chorobą i licznymi przeciwnościami, które przyjmowała z całkowitym poddaniem się woli Bożej. Postać Marii Luizy Merkert, mimo upływu lat jest ciągle żywa i aktualna. Przesłanie jakie pozostawiła, to wołanie o miłość Boga i bliźniego. Podejmowała posługę nawet w najtrudniejszych warunkach, zachęcając swoje córki duchowe, by czyniły podobnie: Proszę was, abyście z miłością i cierpliwością pielęgnowały chorych. Jesteśmy bowiem przynaglane, by pokazać, że chcemy wszystkim czynić wiele dobra i wszystkich kochać w Bogu. Służyła Mu w ubogich, chorych, najbardziej potrzebujących, zgodnie ze słowami Chrystusa: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili (Mt 25, 40). Dziś Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety liczy około 1.700 członkiń. Siostry, za przykładem Matki Marii Luizy Merkert służą Kościołowi i światu w różnych państwach Europy, w Azji, w Ameryce Łacińskiej, a także w Ziemi Świętej, świadcząc życiem i posługą o miłości miłosiernej Boga. Dnia 30 września 2007 roku w rodzinnym mieście - Nysie, Maria Luiza Merkert, Śląska Samarytanka została wyniesiona do chwały ołtarzy i nazwana Błogosławioną. Święto wyznaczono na dzień jej narodzin dla nieba, tj 14 listopada. ralf - 2023-07-18, 19:54 Okazuje się, że pojawiają się rozbieżności w podawaniu daty narodzin Marii Merkert. Sprawę tą wyjaśnia Edward Frankiewicz OFM (*1905, †1990) w swojej obszernej książce pt. „Maria Merkert. Założycielka i Pierwsza Przełożona Generalna Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety (1817-1872)”, wydanej we Wrocławiu w 1982 r. Autor pisze, że: „Zgodnie z dotychczasowym ogólnym przekonaniem. Maria Merkert urodziła się w Nysie, dnia 21 września 1817 r. […] Antoni, stosując się do miejscowego zwyczaju zgłosił swoją urodzoną córeczkę do chrztu następnego dnia w biurze parafialnym bazyliki św. Jakuba […] Chrztu udzielił ks. Marten, dnia 24 września 1817 […] Fakt chrztu jest odnotowany w księdze chrztów z lat 1809-1818 zachowanej w archiwum parafialnym. Na stronie 650 jest dokładnie zaznaczony dzień, miesiąc i rok chrztu: den 24 ten September 1817. W tym samym jednak dokumencie figuruje wiadomość o urodzeniu ochrzczonego dziecka, a mianowicie, że urodziło się „w dniu wczorajszym, czyli dnia 23 września”. Autentyczne i na wskroś wiarygodne źródło zmusza do skorygowania dotychczas niczym nieuzasadnionej i błędnie powtarzanej daty urodzenia Marii Merkert. Dniem jej przyjścia na świat był 23 września 1817 r.” Autor dodaje nadto, że: „Rozbieżność zdań w ustaleniu daty urodzenia Marii Merkert notuje się od r. 1843 […] zgodnie z protokołem jej ekshumacji z 16.7.1964 urodziła się ona 27.4 i w dodatku już w r. 1815 […] Poza matką chyba najlepiej wiedział ojciec, kiedy urodziła się jego córka Maria […] Rozbieżność świadczy o bezkrytycznym powtarzaniu popełnionego przez kogoś błędu”. |
||||||
