Forum Historii Nysy

[ralf]

Artysta urodził się 17 lipca 1884 roku w miejscowości Paczyna (Groß-Patschin), gmina Toszek. Sztuki malowania uczył się we Wrocławiu w pracowni Juliana Waldowskiego, a w dalszej kolejności w Królewskiej Szkole Sztuki i Rzemiosła Artystycznego. Kolejnymi ważnymi etapami w życiu tego utalentowanego artysty był pobyt w klasztorze Franciszkanów we Wrocławiu-Karłowicach, gdzie chętnie malował portrety współbraci, dużo szkicował, tworzył rysunki , studia twarzy i postaci, rozwijając wyjątkową umiejętność rejestrowania ulotnego gestu, cech charakterystycznych modela i jego fizjonomii. Artysta przejęty kultem św. Franciszka wykonał w tym okresie wiele prac poświęconych tej wyjątkowej postaci z historii życia monastycznego. Inspirowały go dzieła takich mistrzów jak Cimabue i Giotto. Powstały zatem takie obrazy, jak „Stygmaty św. Franciszka”, „Ostatnia komunia św. Franciszka” czy „Św. Franciszek przed śmiercią błogosławiący Asyż”. Najlepszą pracą malarską z tego okresu jest obraz „Śmierć św. Franciszka”, będący pracą dyplomową Mrzygłoda. Kolejny etap artystycznego rozwoju stanowią podróże po Italii, Austrii i Bawarii, gdzie artysta zapełnia szkicami swoje podróżne notatniki, analizuje kwestie światłocieniowe, kontrasty barwne, specyfikę różnic zachodzących w widokach pejzażowych. W następnej kolejności jest także służba w armii w Macedonii i Serbii. Po I wojnie światowej Mrzygłód wrócił na Górny Śląsk do rodzinnej miejscowości, wcześniej uzyskawszy dyspensę papieską zwalniającą od ślubów klasztornych. Jeszcze w 1919 roku żeni się z Paulą Garbas i na stałe osiada w Paczynie. Sytuacja rodziny Mrzygłodów tym czasie nie była łatwa, a powojenne bezrobocie, pogłębiająca się inflacja sprawiały, że artysta musiał malować szybko i dużo, by utrzymać rodzinę. Motywy do swoich prac otaczały go zewsząd. Były to pejzaże okolicznych miejscowości, drewniane kościółki, okoliczne chałupy, portrety sąsiadów, rodziny, osób zaprzyjaźnionych z artystą. Pochłonięty sztuką sakralną coraz chętniej poświęcał swój czas tego rodzaju malarstwu, przyjmując zamówienia od parafii, ale także dla prywatnej dewocji. W roku 1929 starosta górnośląski Teofil Woschek i konserwator prowincji, proboszcz Alfred Hadelt zgodnie powierzają Łukaszowi Mrzygłodowi kierowanie Prowincjonalnymi Warsztatami Restauratorskimi w Nysie. Stanowisko to wymagało od artysty nowych kompetencji, nowej wiedzy technicznej, wiedzy z zakresu chemii, dodatkowych umiejętności artystycznych i pogłębionej wiedzy z zakresu historii sztuki, stąd też odbył podróże studyjne do warsztatów konserwatorskich we Wrocławiu, Wiedniu, Monachium i Halle. W roku 1932 rodzina Mrzygłodów przeprowadza się do Nysy, a miejscem pracy staje się warsztat konserwatorski, usytuowany w jednym ze skrzydeł budynku nyskiego muzeum, siedzibie dawnej komendantury. Realizowane w tym okresie liczne prace konserwatorskie w dużym stopniu ograniczały aktywność malarską, w której skoncentrował się szczególnie chętnie na portretach. Tworzył portrety znanych i zasobnych mieszkańców Gliwic i Nysy, a także krewnych, dzieci, rodziców, twarze wieśniaków płci obojga, z wnikliwością etnografa przyglądając się strojom ludowym. Malował na zamówienie obrazy ołtarzowe Św. Jadwigi, Św. Antoniego, Św. Elżbiety czy Św. Walentego, przeznaczone do kościoła Franciszkanów w Opolu, czy „portrety” gotyckich Pięknych Madonn. W latach 1932-1945 odrestaurował, a tym samym uratował około 400 zabytków, w tym freski w Kałkowie, Sierotach i Polskim Świętowie, obraz z kościoła NMP w Bytomiu, obraz tablicowy „Madonna z 12 apostołami” z Szałszy, czy nyską „Madonnę in rosis”. W okresie 1945-1948 był zatrudniony jako konserwator zabytków przy Starostwie Powiatowym w Nysie. Począwszy od 1946 roku w pracach konserwatorskich wspierał go syn Arnold, który terminował w pracowni konserwatorskiej, prowadzonej przez ojca, poznając tajemnice warsztatu restauratorskiego. Łukasz Mrzygłód także z talentem malował freski na zlecenie górnośląskich kościołów, między innymi w Pokrzywnicy, Ziemięcicach, Kadłubie, Ostrożnicy i Ostropie. Zmarł 11 kwietnia 1952 roku w Nysie, tu też został pochowany na Cmentarzu Jerozolimskim, nieopodal grobu Eichendorffa.


Źródło: http://muzeum.nysa.pl/web.n4?go=857