Forum Historii Nysy

[ralf]

Carl August Heinrich Fiedler urodził się 10 lutego 1833 roku w Nysie (Neisse). Po ukończeniu szkoły realnej w rodzinnym mieście studiował we Wrocławiu (Breslau) matematykę i nauki przyrodnicze. W roku 1853 na podstawie pracy „Beitrag zur Kenntnis der Karpolithen der Steinkohlen-Formation”, uzyskał stopień doktora filozofii, zaś rok później zdał egzamin dla nauczycieli wyższych zakładów dydaktycznych. Na Wielkanoc 1854 roku jako nauczyciel pomocniczy przydzielony został do Szkoły Realnej św. Ducha we Wrocławiu, w której pracował 22 lata, awansując do stopnia starszego nauczyciela. Interesował się przede wszystkim mineralogią – opublikował w tej dziedzinie szereg interesujących prac, a od roku 1855 przez szereg lat był kustoszem Muzeum Mineralogicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.
Szukając jakiejś dziedziny, w której mógłby działać dla ogólnego dobra, zainteresował się wrocławskim ruchem zawodowym i w roku 1859 został sekretarzem związków zawodowych oraz redaktorem „Breslauer Gewerbeblatt”. Już wówczas dostrzegł konieczność rozwijania szkolnictwa zawodowego i postanowił naprawić istniejący stan rzeczy początkowo we Wrocławiu, później zaś za pośrednictwem Centralnego Związku Rzemiosła, którego był współzałożycielem, na obszarze całego Śląska. Popleczników dla tych dążeń znalazł w osobach radcy miejskiego Schmoocka i radcy komercjalnego Egmonta Websky’ego.
Wśród zadań, jakie stawiał sobie od początku swej działalności, było założenie we Wrocławiu wyższej szkoły zawodowej, która dzięki współdziałaniu władz miejskich i państwowych powstała jesienią roku 1874. W kwietniu roku 1876 jej kierownictwo powierzono Fiedlerowi, który później został też kierownikiem wrocławskiego zakładu dla głuchoniemych.
Od roku 1875 aż do śmierci Fiedler był członkiem rady miejskiej Wrocławia, w której szczególnie aktywnie pracował w deputacji szkolnej. Od tego samego roku był również mistrzem wrocławskiej loży masońskiej i propagatorem humanistycznych dążeń masonerii.
Jego działalność w ruchu związkowym doceniana była przez działaczy tego ruchu, w wyniku czego w latach 1879-1893 pełnił obowiązki prezesa wrocławskich związków zawodowych, a 38 związków zawodowych z obszaru Śląska przyznało mu godność członka honorowego. Praca na rzecz szkolnictwa zawodowego zwróciła na niego z kolei uwagę władz państwowych, w związku z czym w roku 1878 zaproszony został do Berlina do udziału w obradach nad przyszłością szkół rzemiosła oraz średnich szkół zawodowych i budowlanych. W roku 1890 był uczestnikiem tzw. Konferencji Grudniowej, zajmującej się kwestią reformy szkolnictwa wyższego, z której w styczniu 1891 roku, jako reprezentant zakładów realnych bez łaciny, dla których domagał się równouprawnienia z gimnazjami i szkołami realnymi, przeszedł do tzw. Komisji Siedmiu. Jednocześnie minister handlu i rzemiosła mianował go nadzwyczajnym członkiem stałej komisji do spraw szkolnictwa technicznego.
Przez szereg lat Fiedler wzorowo wywiązywał się ze wszystkich obowiązków, jakich się podejmował, nie zważając na przybywające mu lata. Jego, jak się zdawało, niewyczerpane siły zaczęły go jednak zawodzić, gdy ukończył 56 lat. Odtąd chorował coraz częściej i 22 stycznia 1899 roku zmarł. Dopiero po jego śmierci do rąk wdowy po nim dotarła wiadomość, że został mianowany tajnym radcą rządowym. Pozostała po nim spuścizna obejmowała przede wszystkim różnego rodzaju sprawozdania organizacyjne i szkolne oraz opinie i memoriały, gdyż do swej nadzwyczaj owocnej pracy w dziedzinie mineralogii, jaką prowadził w latach 50-tych, 60-tych i na początku lat 70-tych, z braku czasu nigdy już nie powrócił.
W Muzeum Geologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego zachował się zbiór fauny jurajskiej zebrany przez Fiedlera w roku 1871 z głazów narzutowych w Mokrzeszowie (Kunzendorf).

Źródło: Mirosław Syniawa, "Biograficzny słownik przyrodników śląskich", tom 1, Katowice 2006.